Pláss eða plássleysi

Herbergið mitt stækkaði heldur betur í dag þegar ég hleypti loftinu úr risastóru vindsænginni sem ég fékk lánaða fyrir gestina mína.  Ég bý í 15 fermetra herbergi með pínulítilli forstofu og pínulitlu baðherbergi.  Þegar tvö tvíbreið rúm eru hér inni er ekki mikið pláss fyrir utan rúmin.  Stundum finnst mér ég vera í búleik eins og litlu krakkarnir.  Þegar það koma gestir þá set ég ketilinn í samband frammi í forstofu og helli upp á neskaffi.  Borðstofuborðið er lítill kollur og sófasettið er rúmið mitt.  En mér verður þá hugsað til þess hvað maður kemst af með lítið pláss.  Erum við ekki að byggja allt of stór hús yfir okkur heima ?

Ég er svo hrifin af umferðarmenningunni hérna.  Hér hjólar fólk mikið og ef allir sem eru á hjólum væru á bílum og þá einn í hverjum þá væri ekki búandi hér.  En umferðin tekur mikið tillit til hjólreiðamannanna og ég er aldrei hrædd í umferðinni þegar ég hóla í skólann.  Ég mydni ekki þora út á göturnar í Reykjavík.  Það væri tækifæri fyrir næstu borgarstjórn að taka þetta fyrirkomulag til athugunar og byggja hjólastígi í staðinn fyrir mislæg gatnamót.

En ég lofaði myndum og nú ætla ég að reyna.  Er búin að klúðra nokkrum tilraunum.

Athugasemdir

[Guðný Bjarna, 22.4.2008 kl. 09:44]

.. haha já það var alltaf gaman í búleik í the old days...   og við megum örugglega læra margt af Dönunum í lífsstíl